De man zonder ziekte van Arnon Grunberg.

Na weken lang op mijn nachtkastje te hebben gelegen ben ik uit verveling (een dagje met zoonlief naar het zwembad) begonnen aan "de man zonder ziekte van Arnon Grunberg".
Ik had dus veel eerder moeten beginnen aan dit bijzondere boek!
De middag vloog om. Eerder was ik al onder de indruk van Tirza, De asielzoeker, Onze oom en met Huid en haar, maar altijd bekruipt mij wel een wat melancholiek gevoel na het lezen van de boeken van Grunberg. Ook dat was nu weer het geval, maar wat een goed boek. Zonder metaforen weet Grunberg dit boek naar de kern van de zaak te brengen. Een jonge Zwitserse architect  van Indische afkomst heeft een heilige overtuiging dat als Zwitser hem niets kan overkomen wanneer hij naar het Bagdad vertrekt voor een opdracht. Zijn Zwitserse paspoort geeft hem een gevoel van veiligheid.  Schijn bedriegt......
Zijn Zwitserse paspoort helpt hem uiteindelijk wel weer terug te keren naar Zwitserland maar wanneer hij naar Doebai vertrekt voor een nieuwe opdracht tart hij het noodlot.
Een van de betere boeken van Grunberg, wat zeker tot lezen uitnodigt. Een aanrader van mijn kant.