In de bibliotheekwereld praten we heel vaak over onze doelgroepen maar tegelijkertijd laten we onze klanten niet zo vaak aan het woord op onze websites. En dat terwijl het onze vrienden zijn! Het lijkt ons een goed idee om daar verandering in te brengen. Vandaag de eerste bijdrage van wat hopelijk een mooie reeks wordt: De klant aan het woord. Aan het woord komt Heleen de Vries, een vaste klant van onze vestiging in Zierikzee. Heleen omschrijft zichzelf als 'moeder, oma en bemoeial' en als iemand die dol is op lezen. Het interessante is dat Heleen de overstap naar digitaal lezen jaren terug al maakte. Hierbij haar derde verhaal:
Bij een regelrechte Murphy blijft de boel in het honderd lopen. Te beginnen bij de bibliotheek. M’n boeken (dacht ik) keurig op tijd ingeleverd en moest € 0,70 per boek bijbetalen. Hè, ik had ze verlengd, zoals het hoort! Er is iets fout gegaan. Nou ja, betalen dan maar.
Dan vorige week m’n e-reader teruggebracht naar de winkel, reparatie duurt 20 werkdagen, prima toch? Krijg ik een mail dat hij niet binnen de termijn gerepareerd kan worden, of ik dus bij de elektronicamagnaat langs wilde komen om iets anders uit te zoeken, blablabla! Mooi niet! Het kreng moet gerepareerd worden, punt. Ik ga niet meer geld uitgeven omdat zij er geen zin in hebben, hadden ze hem maar niet in de aanbieding moeten doen. Zo! Ik wacht af!
Om bij kapotte gebruiksmiddelen te blijven: m'n espresso-apparaat zou € 197,= moeten kosten aan reparatie, € 55,= als ik hem terug wilde en € 00,00 als hij daar bleef, dus houdt dat pokkending maar! Twee dagen later weer een mail, hij viel toch nog onder de garantie, (het was al het derde apparaat na aankoop) en werd dus toch nog gratis gerepareerd. Hij staat weer monter te malen. En ik ook inmiddels! M’n laptopperikelen zijn ook nog lang niet over, maar soit, anders wordt de klaagzang te lang.
Het ergste nieuws kwam uit ons provinciale bestuur, nou ja, bestuur. Diverse instellingen krijgen geen subsidie meer en de bibliotheek moet nu bijna 40% inleveren! Dit wordt één lange lijdensweg, heb je net de ene bezuiniging redelijk opgevangen, wordt je nog verder uitgekleed. Educatie is een woord waar ze provinciaal niet veel mee hebben, vandaar.
Dat lezen ook educatie is weten ze hier dus niet, wie gaat dit bestuur nu eindelijk eens iets, al is het maar een klein beetje, leren? Alles draait om economie en subsidiëren van nieuwe bedrijven. Uiteraard zijn die ook nodig, maar hé, zoals het nu gebeurt komen er meer werklozen bij dan de nieuwe bedrijven opleveren!
Zijn er nog provincies die wel goed voor hun inwoners zijn? (Ik vind ‘burgers’ zo’n achterlijk woord), dan emigreer ik daar wel heen, hoewel, daar zal het ook wel gaan gebeuren. Ik ben begonnen bij mijn eigen vrijwilligerswerk (Patiëntenbelangen Zeeland, het Klaverblad) om een vorm van actie te animeren, daar wordt alles stilgelegd en alle werknemers ontslagen. Eigenlijk zouden we als organisaties de handen ineen moeten slaan en een oproer beginnen. Maar ach, die tijden liggen ver achter ons! Of niet? Zo niet, laat het weten, ik ben ‘in the mood’ om weer eens krachtig aan de bel te trekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten